آدم عاصی پدر



مـــثل یک شـــعر فراموش شده غـــمگیــنم

پشــــت چشـمان دلم  مرگ غزل می بیـــنم



  زنـدگی را به امــــید چه کســــــی باید کرد

نـــسل عاصـــی  پدرم  ، آدم مرگ آئــــینم



  قصه این خانه ی ویران شده این دنیا نیست

غصه این است که من خوب خدا می چینم↓



  که خودم  ســـیب  پراز وسوسه ی  حواو...

باغ شــیطـان زده از خاطره ای شـــــــیرینم



  سر ســــودای کســـــی روی زمین  را دارم

عشــــق ، ای آفـــت زیبای سر بی دیـــــــنم



  من به دنــــیای خودم پشــت پراز خنجرهام

من به دنیای شــما شکــل غمـــی چرکــــینم

در دلــم حال و هوای غم پاییـــز بدیــــــست

زاده مرتـــد عصـــیان گـــــــر فروردیــــنم

بعد باران که ترانه به جهان خواهد خواند....

باز هـــــــم تیر کمانی به جــــــــنون رنگینم

□□□

خواب دیدم که شبی عشــق مرا خواهد کشت

دلـــــــــخوش لغــلغه های پســــر ســــیرینم



  خنــــــده داراست همه  فلسفه هایم ...گرچه

مثل یک شـــعر فراموش شـــده غمــــــگینم



 10 مهر 93

علی توکلی

در پناه حق

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: